Po Ptakach

Twórcy: Teatr CHOREA, Earthfall

Reżyseria: Jessica Cohen, Jim Ennis, Tomasz Rodowicz

Muzyka: Maciej Rychły

Choreografia: Jessica Cohen, Jim Ennis, Suzanne Firth, Cai Tomos, CHOREA

Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski, Marcin Dobijański

Obsada: Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz, Joanna Chmielecka, Małgorzata Lipczyńska, Dorota Porowska, Izabela Śliwa, Elina Toneva, Iga Załęczna, Janusz Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Paweł Korbus, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek, Sean Palmer, Tomasz Rodowicz

Premiera: 09-14 grudnia 2005, Teatr Współczesny, Wrocław; Teatr Nowy Praga, Warszawa

Czas trwania: 70 minut

Wiek widzów: 14 + 

"Po Ptakach / After The Birds" jest drugą częścią tryptyku realizowanego wspólnie przez CHOREĘ i Earthfall, wynikiem kolejnego międzynarodowego projektu teatralnego, powstałego we wrześniu 2005 roku w Cardiff (Walia). Oba zespoły, posługujące się zupełnie odmiennymi estetykami i metodami pracy, stworzyły wspólnie nowy język na pograniczu gatunków i stylów. CHOREA i Earthfall konfrontują antyczną grecką pieśń chóralną ze współczesną muzyką, choreografią przestrzeni miejskiej i lękami dzisiejszego świata.

Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie: co zostało nam dzisiaj po Ptakach Arystofanesa, po starożytnych Grekach i ich kulturze, co mamy z nimi wspólnego? Pamiętajmy, że Ateny za życia Arystofanesa przechodzą czas wyniszczających wojen ze Spartą, czas rozpadającej się demokracji, kryzysów politycznych, spisków i walki o władzę różnych stronnictw politycznych. Kruszą się wartości społeczne i religijne. W takich okolicznościach zawsze pojawiają się przewodnicy do nowego wspaniałego świata, który ma szanse powstać na gruzach starego, dzięki utopijnym ideom, populistycznym hasłom, manipulacjom i ustawieniu się dokładnie pomiędzy tymi, którym się udało, a tymi, którzy są przegrani. Jedni bez drugich nie mogą żyć, więc tam, gdzie ich drogi się przecinają, trzeba tym pierwszym odbierać władzę, a tym drugim marzenia. Całość otoczyć murem, rozstawić straże i strzec się obcych, jak to jest w Chmurokukułczynie – idealnym nowym państwie Arystofanesa. Ale zza wysokiego muru bogowie wyglądają na skorumpowanych idiotów, a ludzie na okradzionych z marzeń karłów. Czy raj na ziemi można dzisiaj budować tylko za kolczastymi drutami, czy wszystkie wizje uzdrawiania świata w trakcie realizacji stają się zawsze tak samo gorzkie i groźne? W tym spektaklu granym w postkomunistycznym państwie, w dobie globalnego terroryzmu pytamy o to nie tylko Arystofanesa…