Książka "Rodowicz - Teatr - Droga"

Na początku października 2022, do księgarń trafiła książka „Rodowicz – Teatr – Droga”, wydana przez Wydawnictwo Żywosłowie.

Książ­ka Ro­do­wicz-Te­atr-Dro­ga”, to za­pis kil­ku­go­dzin­nych roz­mów Da­riu­sza Ko­siń­skie­go z To­ma­szem Ro­do­wi­czem, o jego ży­ciu,  przede wszyst­kim, choć nie tyl­ko, te­atral­nym. Do roz­mów do­łą­czo­ne zo­sta­ły tak­że tek­sty pu­bli­ko­wa­ne już wcze­śniej (wy­wia­dy i fe­lie­to­ny) oraz kil­ka nig­dy nie­pu­bli­ko­wa­nych za­pi­sków Ro­do­wi­cza. W efek­cie po­wsta­ła wie­lo­wy­mia­ro­wa książ­ka, bę­dą­ca czymś dużo wię­cej niż tyl­ko bio­gra­fią. To ar­cy­cie­ka­wa po­dróż przez kil­ka de­kad kul­tu­ry te­atral­nej, któ­rej oś sta­no­wi hi­sto­ria ro­dzin­na i za­wo­do­wa Ro­do­wi­cza.

LINK DO ZAKUPU KSIĄŻKI: https://www.zywoslowie.pl/product-page/rodowicz-teatr-droga

LINK DO ZAPOWIEDZI NA e-teatr.pl: https://e-teatr.pl/lodz-premiera-ksiazki-tomasza-rodowicza-29973

LINK DO SPOTKANIA AUTORSKIEGO WE WROCŁAWIU: https://fb.me/e/34nfypEs8 / https://grotowski-institute.pl/wydarzenia/rodowicz-teatr-droga/

Tomasz Rodowicz (ur. 1951), aktor, reżyser, współzałożyciel i główny organizator Teatru CHOREA, wcześniej współpracujący przy projektach Jerzego Grotowskiego, a następnie przez wiele lat związany z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”,  jest jedną z najważniejszych postaci polskiego teatru poszukującego i niezależnego. Jego własna opowieść o twórczej drodze, którą przebył, tworzy fascynującą  historię twórczego życia i przemian teatru, kultury i społeczeństwa polskiego minionego półwiecza. Rodowicz, cały czas niezwykle aktywny na teatralnej drodze, patrzy na swoje życie i doświadczenia swojego pokolenia z dzisiejszej perspektywy, podejmując krytyczną analizę ich ciemnych aspektów, ale też wydobywając takie wartości, których współczesności zdaje się szczególnie brakować.

„Książka […] składa się przede wszystkim z zapisów rozmów, jakie przeprowadziliśmy od maja do czerwca 2021 roku z Dariuszem Kosińskim. Namówiony przez niego opowiadałem przez kilka godzin w kolejnych dniach późnej wiosny i nadciągającego lata o swoim życiu, przede wszystkim, choć nie tylko, teatralnym. Do zapisów tych dołączyliśmy kilka tekstów publikowanych już wcześniej (wywiady i felietony), a także kilka zespołów nigdy niepublikowanych zapisków. W efekcie powstała historia, którą ośmielamy się prezentować w tej książce – ja wciąż z lękiem, bo nie wiem, czy okaże się na tyle ważna i ciekawa, by ją czytać. […] 

Nie ma w naszych rozmowach wątków osobistych, chociaż wszystko jest skrajnie osobiste. Nie ma prób korygowania historii, bo ta historia jest jedyną prawdziwą, czyli moją własną. Ludzie przywoływani w tych wielogodzinnych seansach nie są takimi, jakimi byli dla siebie. Są w nich takimi, jakim byli dla mnie, wtedy gdy się spotykaliśmy, gdy pracowaliśmy, gdy zmieniali moje życie lub gdy ja zmieniałem ich. Daty nie mają znaczenia, bo jedynym czasem jest kompulsywny czas pamięci: wielośladowy, pokręcony i zapętlony w zapisanych fałdach mojego mózgu i ciała. […]

Nie chciałem pisać historii żadnego teatru, relacjonować pokoleniowych transgresji czy kulturowych rewolucji nieprawdopodobnych czasów, w które zostałem bez pytania wrzucony. Opowiadałem wyłącznie własną historię, próbowałem odtworzyć trasy swojej własnej podróży przez teatr i życie”.  

(Tomasz Rodowicz, fragment wprowadzenia do książki)

To­masz Ro­do­wicz - dy­rek­tor ar­ty­stycz­ny Te­atru CHO­REA. Ak­tor, re­ży­ser, mu­zyk, pe­da­gog, swe­go cza­su hi­sto­ryk fi­lo­zo­fii i psz­cze­larz. Ab­sol­went Wy­dzia­łu Hi­sto­rii Fi­lo­zo­fii na Aka­de­mii Teo­lo­gii Ka­to­lic­kiej w War­sza­wie. Współ­pra­co­wał z Je­rzym Gro­tow­skim w la­tach 1974-1979. Współ­twór­ca Ośrod­ka Prak­tyk Te­atral­nych „Gar­dzie­ni­ce”, jego czo­ło­wy ak­tor oraz li­der pro­gra­mu dy­dak­tycz­ne­go w la­tach 1977-2003. Współ­za­ło­ży­ciel Sto­wa­rzy­sze­nia Te­atral­ne­go CHO­REA i jego li­der od 2004 roku. Dy­rek­tor ar­ty­stycz­ny Fa­bry­ki Sztu­ki w Ło­dzi w la­tach 2007-2022. Dy­rek­tor ar­ty­stycz­ny Mię­dzy­na­ro­do­we­go Fe­sti­wa­lu Te­atral­ne­go Re­tro­per­spek­ty­wy i Ogól­no­pol­skie­go Fe­sti­wa­lu Te­atral­ne­go Per­spek­ty­wy. Wy­kła­dow­ca na Uni­wer­sy­te­cie Łódz­kim, Aka­de­mii Te­atral­nej w Kra­ko­wie (fi­lia w By­to­miu) i Pań­stwo­wej Wyż­szej Szko­le Fil­mo­wej, Te­le­wi­zyj­nej i Te­atral­nej im. L.Schil­le­ra w Ło­dzi. Li­der licz­nych pro­jek­tów dy­dak­tycz­nych i ar­ty­stycz­no-edu­ka­cyj­nych dla ak­to­rów, in­struk­to­rów te­atral­nych i ani­ma­to­rów kul­tu­ry na ca­łym świe­cie. W 2014 roku od­zna­czo­ny me­da­lem "Za­słu­żo­ny Kul­tu­rze Glo­ria Ar­tis", nada­wa­nym przez Mi­ni­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Na­ro­do­we­go. Lau­re­at na­gro­dy "O! 2017" w ka­te­go­rii Te­atr, przy­zna­wa­ną przez O.pl Pol­ski Por­tal Kul­tu­ry. W 2018 roku zo­stał lau­re­atem na­gro­dy Pre­zy­den­ta Mia­sta Ło­dzi za osią­gnię­cia w dzie­dzi­nie twór­czo­ści ar­ty­stycz­nej, upo­wszech­nia­nia i ochro­ny kul­tu­ry. W 2019 roku otrzy­mał pre­sti­żo­wą na­gro­dę im. Zyg­mun­ta Hüb­ne­ra "CZŁO­WIEK TE­ATRU" usta­no­wio­ną przez Fun­da­cję Te­atru My­śli Oby­wa­tel­skiej im. Zyg­mun­ta Hüb­ne­ra, tym sa­mym do­łą­czył do świet­ne­go gro­na lau­re­atów tego wy­róż­nie­nia: Anny Au­gu­sty­no­wicz, Jana En­gler­ta, Je­rze­go Tre­li, Pio­tra Cie­pla­ka i Jac­ka Głom­ba.

Da­riusz Ko­siń­ski - pro­fe­sor w Ka­te­drze Per­for­ma­ty­ki Wy­dzia­łu Po­lo­ni­sty­ki Uni­wer­sy­te­tu Ja­giel­loń­skie­go w Kra­ko­wie. Zaj­mo­wał się hi­sto­rią i teo­rią sztu­ki ak­tor­skiej XIX wie­ku. Zaj­mo­wał się ba­da­nia­mi nad swo­isto­ścią pol­skiej tra­dy­cji te­atral­nej i per­for­ma­tyw­nej, cze­go efek­tem są książ­ki: „Pol­ski te­atr prze­mia­ny” (Wro­cław 2007) oraz au­tor­ska syn­te­za dzie­jów pol­skich przed­sta­wień „Te­atra pol­skie. Hi­sto­rie” (War­sza­wa 2010; na­gro­da Zna­ku He­stii im. Ks. Prof. J.Ti­sch­ne­ra 2011; Na­gro­da Na­uko­wa im. J.Gie­droy­cia, 2012; książ­ka uka­za­ła się w prze­kła­dach na nie­miec­ki, chiń­ski i ro­syj­ski). Obec­nie roz­wi­ja te ba­da­nia w kie­run­ku ana­liz współ­cze­snych przed­sta­wień i dra­ma­tów spo­łecz­nych, m.in. zwią­za­nych z ka­ta­stro­fa smo­leń­ską (“Te­atra pol­skie. Rok ka­ta­stro­fy”; War­sza­wa 2012). Swo­istym pod­su­mo­wa­niem jego spo­so­bu ro­zu­mie­nia i upra­wia­nia per­for­ma­ty­ki jest książ­ka „Per­for­ma­ty­ka. W(y)pro­wa­dze­nia” (Kra­ków 2016). Od­ręb­ny przed­miot jego za­in­te­re­so­wań zaj­mu­je twór­czość i idee Je­rze­go Gro­tow­skie­go. W la­tach 2010-2013 był dy­rek­to­rem pro­gra­mo­wym In­sty­tu­tu im. J. Gro­tow­skie­go we Wro­cła­wiu. Na­le­żał do ze­spo­łu re­dak­cyj­ne­go „Tek­stów ze­bra­nych” Je­rze­go Gro­tow­skie­go (War­sza­wa 2012). Jest au­to­rem po­pu­lar­nej bio­gra­fii ar­ty­sty „Gro­tow­ski. Prze­wod­nik” (Wro­cław 2009), wy­dał też dwie mo­no­gra­fie po­świę­co­ne jego wcze­snym przed­sta­wie­niom: „Gro­tow­ski. Pro­fa­na­cje” (Wro­cław 2015) i „Far­sy-mi­ste­ria” (Wro­cław 2018). Zaj­mu­je się tak­że in­ter­pre­ta­cją dra­ma­tu (m.in. książ­ka „Sce­ny z ży­cia dra­ma­tu”, Kra­ków 2004). Wspól­nie z Ire­ne­uszem Gusz­pi­tem przy­go­to­wał edy­cje pism te­atral­nych Ju­liu­sza Oster­wy („Przez te­atr - poza te­atr”, Kra­ków 2004; „An­ty­go­na, Ham­let, To­biasz…”, Kra­ków 2007). W 2014 za­stęp­ca dy­rek­to­ra In­sty­tu­tu Te­atral­ne­go im. Zbi­gnie­wa Ra­szew­skie­go w War­sza­wie. Od 2014 wraz z Woj­cie­chem Du­dzi­kiem jest re­dak­to­rem na­czel­nym in­ter­ne­to­wej En­cy­klo­pe­dii Te­atru Pol­skie­go. Na­le­ży do re­dak­cji pi­sma „Po­lish The­atre Jo­ur­nal”; od 2016 jest re­dak­to­rem na­czel­nym pi­sma „Per­for­mer” (za­ło­żo­ne­go z jego ini­cja­ty­wy w 2011). Od je­sie­ni 2016 współ­pra­cu­je jako kry­tyk te­atral­ny i pu­bli­cy­sta z „Ty­go­dni­kiem Po­wszech­nym”. 

Wy­daw­nic­two Ży­wo­sło­wie - po­wsta­ło z ini­cja­ty­wy Da­riu­sza Ko­siń­skie­go i Ka­ta­rzy­ny Woź­niak, jako roz­wi­nię­cie i po­sze­rze­nie dzia­łal­no­ści pra­cow­ni prze­kła­du „Ży­wo­sło­wie”, za­ło­żo­nej dwa­na­ście lat temu przez Ka­ta­rzy­nę Woź­niak. To ini­cja­ty­wa, któ­rej za­sad­ni­czym ce­lem jest wpro­wa­dze­nie na ry­nek róż­ne­go ro­dza­ju ksią­żek, któ­re przy­czy­nią się do po­sze­rze­nia wie­dzy o te­atrze i in­nych sztu­kach przed­sta­wie­nio­wych, po­głę­bie­nia świa­do­mo­ści ich spo­łecz­nej roli oraz oży­wie­nia dys­ku­sji nad per­for­ma­tyw­ny­mi aspek­ta­mi kul­tu­ry, ży­cia spo­łecz­ne­go i in­dy­wi­du­al­ne­go. Wy­cho­dząc od spe­cy­ficz­nie ro­dzi­me­go spo­so­bu ro­zu­mie­nia i prak­ty­ko­wa­nia tego, co zwy­kło na­zy­wać się „te­atrem”, wy­daw­nic­two chce uczy­nić sze­ro­ko ro­zu­mia­ne przed­sta­wie­nia przed­mio­tem re­flek­sji hu­ma­ni­stycz­nej, po­dej­mu­ją­cej naj­waż­niej­sze wy­zwa­nia współ­cze­sno­ści.

Więcej informacji: https://www.zy­wo­slo­wie.pl